In de noordwestelijke hoek van Zuid-Afrika ligt het onherbergzame, uiterst rotsachtige nationale park Richtersveld. Het maakt deel uit van het grensoverschrijdende Ai-Ais Richtersveld Transfrontier Park. In het bergachtige woestijngebied overstijgen de hoogste toppen de dertienhonderd meter en lopen de temperaturen in de zomer op tot boven de vijftig graden. In de winter daalt de temperatuur daarentegen regelmatig onder het vriespunt. Bezoek je het gebied in de lente dan verandert het droge woestijngebied in een geweldig bloemenspektakel. Afhankelijk van de regenval moet je hier dan tussen juni en oktober zijn. Door het park loopt een lus van de Oranjerivier die voor aangename koelte en verfrissing zorgt na een dag van warmte en stof.

Ochtend mist van de Atlantische Oceaan

Ondanks dat er jaarlijks gemiddeld minder dan vijftig millimeter regen valt groeit er op de heuvels en schijnbaar dorre dalen ongeveer een derde van alle in Zuid-Afrika voorkomende plantensoorten. Verschillende planten halen hun vocht uit de mist die in de vroege ochtenden vanaf de Atlantische Oceaan het land op trekt.  

Uniek in het gebied is de opvallende kokerboom met zijn uitgebreide takkenstelsel. De takken van deze boomsoort gebruikt(e) de San om kokers voor hun pijlen van te maken. Een andere curieuze plant is de ‘halfmens’. Volgens de overlevering is deze half plant en half mens. Deze wat op cactus lijken planten kunnen tot vier meter hoog worden. Tussen al deze planten kan je op zoek gaan naar de ruim honderdvijftig vogelsoorten die door het Richtersveld vliegen. Zo vind je er onder meer de Namakwa-zandhoen, de jakhalsbuizerd en de visarend.

Grote dieren zijn schaars en worden nauwelijks gespot. De kleine klipspringer komt hier wel veelvuldig voor, maar ook de kudu, duiker, steenbok, grijze reebok en gemsbok laten zich nog wel eens zien.

Hand van God

Zo’n vijftien kilometer nadat je het park bent ingereden (tweehonderd meter na de RT 2 afslag) kom je langs de ‘Hand van God’ De rotsformatie ligt zo’n honderdvijftig meter van de doorgaande weg, maar zelfs op die afstand kan je de enorme handafdruk in de rots niet missen. Een bizar gezicht en zeker de moeite waard om even voor te stoppen. 

Nama herders

Richtersveld is het laatste gebied in Zuidelijk Afrika waar de oorspronkelijke Nama inwoners nog als rondtrekkende herders leven. Toen het park in 1991 werd gesticht is daarmee dan ook afgesproken dat het park het eigendom van het Nama volk zal blijven. Ook mogen ze binnen het park maximaal zesenzestighonderd geiten, schapen en koeien houden. De Nama’s hebben een sterk cultuurbesef en leven volgens oude tradities en waarden, zoals eeuwenlang hun voorouders dat al deden. 

Hoe bezoek je het Richtersveld park

Het park kan je met een 4×4 verkennen over de tweehonderd kilometer aangelegde tracks. In het park vind je verschillende wandelroutes en je kunt er een aantal meerdaagse trektochten maken. Breng hierbij de nacht door onder de sterren. Zonder enige lichtvervuiling zorgen de duizenden lichtjes in de lucht voor een grandioos spektakel. Tussen november en februari wordt het afgeraden om lange wandelingen te maken vanwege de enorme hitte. Maar eigenlijk geldt het hele jaar dat je de activiteiten het beste in de vroege ochtend of laat in de middag kan ondernemen. Bij het park kan je overnachten bij Sendelingsdrift Rest Camp en Tatasberg Wilderness Camp, beide onderdeel van SAN Parks.

Het is een lange rit om het Richtersveld te bereiken vanaf bijna elke plek in Zuid-Afrika dus neem de tijd ervoor om het uitgebreid te verkennen. Je kunt hier makkelijk een week genieten van de natuur en rust. Je kan het park ook bezoeken als je op doorreis bent verder Namibië in. 

Bezoek de website van SAN Parks voor actuele openingstijden en toegangsprijzen. Ook kan je hier accommodatie boeken bij één van de kampementen.

Foto’s: Maarten van de Biezen (tenzij anders aangegeven)