Eén van de meest bijzondere vervoersmiddelen door de Sahara vind je in het noorden van Mauritanië. Hier kun je meeliften in de laadbakken van de ijzererts trein voor misschien wel de spectaculairste treinreis ter wereld.
De spoorlijn die is geopend in 1963 bestaat uit een 704 kilometer lang enkel spoor dat de ijzermijnen bij Zouerat verbindt met de havens bij Nouadhibou. De treinen die hier rijden zijn vaak maar liefst 3 kilometer lang, wat ze tot de langste en zwaarste treinen op aarde maakt. Ze bestaan uit 3 of 4 diesel aangedreven locomotieven die ongeveer 200 wagons trekken.
De trein rijdt door een gortdroog gebied van Mauritanië.
Slechtst 0,2% van alle grond in het land is geschikt om gewassen te verbouwen. De rest van Mauritanië is één grote woestijn. Een derde van de bevolking zijn Moorse of Berberse nomaden met een Arabische achtergrond. Door de enorme droogte in de jaren 70 en 80 werd een groot deel van deze nomaden gedwongen om naar de steden te trekken. De meeste kwamen terecht in de hoofdstad Nouakchott. Dit heeft ervoor gezorgd dat er in de stad die gebouwd was voor 8.000 mensen nu ruim een miljoen mensen leven.
Maar ondanks dat Mauritanië één grote leegte lijkt te zijn is het land in feite rijk met natuurlijke grondstoffen. Zo zit er in het woestijnlandschap een enorme hoeveelheid ijzererts in de grond, wat zorgt voor meer dan de helft van de exportinkomsten van het West Afrikaanse land.
Elke trein vervoert een Eiffeltoren
De spoorlijn is dan ook gebouwd met het doel om de ijzererts naar de kust te vervoeren. Elke trein die van de mijnen naar de kust rijdt bevat dan ook rond de 17.000 ton van het metaal. Dat is meer dan genoeg om een Eiffeltoren van te bouwen.
De Sahara is één van de droogste gebieden ter wereld, maar in de kustwateren van Mauritanië vindt je grote hoeveelheden vis. Vaste reizigers met de trein zijn onder andere vissers die hun vangst 650 kilometer van huis verkopen in Zouerat. Zouden ze over de weg reizen dan kost de 30 uur durende rit hun rond de €40. Een rit in één van de laadbakken van de ijzererts trein is echter gratis.
De temperaturen overdag komen vaak boven de 40 graden uit wat een rit in de open wagons niet altijd even aangenaam maakt en het is voorgekomen dat mensen bevangen door de hitte vanuit de laadwagons zijn gevallen. Neem je de trein terug naar de kust houdt er dan rekening mee dat de temperaturen ’s nachts flink afkoelen.
Helaas geldt er op dit moment een negatief reisadvies voor het noorden van Mauritanië wat een trip helemaal naar de mijnen bij Zouirat niet echt een heel goed plan maakt. Wel is er de mogelijkheid om van Nouadhibou met de trein naar Choum (Atar) te reizen waar hij voor korte tijd stopt.
Lijkt een ritje in de laadbakken je te heftig dan is het ook mogelijk om een kaartje te kopen voor de passagiers wagon die overigens niet met alle ritten meerijdt.
Neem de trein naar Choum
De trein rijdt elke dag op en neer tussen Nouadhibou en Choum (en vanuit daar naar Zouerate). Het is een rit van ongeveer 10 uur. De vertrektijden staan niet vast en hangen af van wanneer de wagons gevuld of gelost zijn. Vraag dus even rond als je in Nouadhibou of Choum bent. Vanuit Nouadhibou vertrekt de trein vaak vroeg in de ochtend.
In Choum is er openbaar vervoer naar Atar waarvandaan je verder kan reizen naar het heilige stadje Chinguetti of naar de hoofdstad Nouakchott.
(foto’s: Maarten van de Biezen)
