Man is een levendige stad in het westen van Ivoorkust, omringd door een indrukwekkend berglandschap dat haar een bijna mythische uitstraling geeft. Bij aankomst valt meteen op hoe de stad in een natuurlijke kom ligt, omsloten door groene heuvels en bergen als een soort beschermende muur. De markt van Man is een wirwar van kleur, geur en geluid: stapels verse mango’s, koffiezakken, kruiden, stoffen in levendige patronen en vriendelijke mensen die graag een praatje maken. Man voelt aan als een stad met een ziel, waar de natuur nooit ver weg is.
De waterval van Man en de hangbrug in het regenwoud
Net buiten de stad ligt de Cascades de Man, een rustgevende waterval verscholen in het tropisch groen. De wandeling ernaartoe is kort maar prachtig, met bamboepartijen, lianen en vlinders die fladderen in het gefilterde zonlicht. De waterval is vooral in het regenseizoen krachtig, maar zelfs in het droge seizoen blijft het een serene plek.
In de buurt ligt ook een oude hangbrug, bekend als de “Pont des Singes” – een houten touwbrug die ooit door apen zou zijn gebruikt om het ravijn over te steken. Tegenwoordig biedt hij een wiebelige maar avontuurlijke ervaring met een spectaculair uitzicht over het bladerdak van het regenwoud.
De banaan en de brug
Tijdens mijn wandeling naar de Pont des Singes had ik een banaan in mijn hand. Niet bijzonder, zou je denken – tot ik bijna op de brug stond.
Mijn gids, een oudere Yacouba-man met een brede lach en een stok waar hij voortdurend mee op de grond tikte, had me al gewaarschuwd: “Il faut faire attention avec les singes ici.” Ik dacht dat hij een grapje maakte.
Maar toen ik de eerste stap op de brug zette, voelde ik ineens een ruk aan mijn arm. In een flits zag ik een brutale aap – een kleine, behendige roodbruine – die met een sprongetje op de railing was gesprongen en mijn banaan uit mijn hand griste alsof hij het al honderd keer had gedaan. Daarna keek hij me recht aan, alsof hij wilde zeggen: “Wat dacht je zelf?”, en verdween razendsnel in het bladerdak.
De gids barstte in lachen uit. “Ze herkennen toeristen op een kilometer afstand. Jij had een sticker op je hoofd: ‘verse banaan, gratis af te halen!’”
Mont Tonkoui – De beklimming van de tweede hoogste berg van Ivoorkust
De Mont Tonkoui, met zijn 1.189 meter hoogte, is een geliefde plek voor wandelaars en natuurliefhebbers. De tocht omhoog voert langs koffie- en cacaoplantages, door bossen waar vogels zingen en vlinders dansen. De klim is pittig, maar de beloning is groot: op de top ontvouwt zich een 360-graden uitzicht over de bergen van Ivoorkust, met bij helder weer zelfs zicht op de grens met Guinee en Liberia.
Voor de lokale Yacouba-bevolking heeft de berg spirituele betekenis. Tijdens de tocht vertelde de gids over traditionele gebruiken en de kracht van voorouders die in de bergen zouden wonen. Het maakt de klim niet alleen fysiek indrukwekkend, maar ook mentaal verrijkend.
Yacouba-cultuur en maskerdansen in Biankouma
Op ongeveer een uur van Man ligt het traditionele dorp Biankouma, waar de Yacouba-cultuur sterk bewaard is gebleven. Hier leven mensen nog in lemen huizen, met daken van riet en een samenleving die sterk draait om gemeenschap en traditie.
Een bijzonder hoogtepunt is het bijwonen van een maskerdans: een ritueel waarbij mannen in maskers, kleurrijke kleden en op stelten dansen op het ritme van trommels. Deze dansen hebben een spirituele/ ceremoniële functie, en zijn tegelijk indrukwekkend als artistiek.
Na de maskerdans werden we uitgenodigd om iets te drinken bij een ouder echtpaar dat net buiten het dorpsplein woonde. De vrouw – tenger, met een gezicht vol rimpels die haar glimlach alleen maar krachtiger maakten – wenkte me om te gaan zitten. Er stonden twee stoelen, een krukje en een grote houten troon-achtige stoel met armleuningen uitgesneden in de vorm van krokodillen.
Voordat ik goed en wel kon kiezen, zei de man snel: “Pas celle-là. C’est la chaise de grand-mère.”
Iedereen lachte, en grootmoeder zelf hief haar hand op als een koningin. Blijkbaar was het in het dorp een soort regel: haar stoel was heilig. Iedereen mocht komen, mee-eten, zingen, dansen – maar niemand zat op die stoel, behalve zij.
Ik kreeg uiteindelijk het krukje aangeboden, en daarmee ook een calebas vol zelfgebrouwen bananenbier. We zaten er een uur, luisterend naar verhalen die niemand vertaalde, maar waarvan de gebaren, het lachen en de warmte alles duidelijk maakten.
La Dent de Man – De tand van steen
Een van de meest iconische landschapsvormen in de regio is La Dent de Man, een scherpe rotsformatie die uit het landschap steekt als een tand. De klim ernaartoe is korter dan die naar Tonkoui, maar zeker zo spectaculair. Halverwege de klim vertellen dorpelingen over de spirituele betekenis van deze plek – een plaats van meditatie, rituelen en verbinding met de natuur.
Bovenop de rots sta je oog in oog met het westelijke berglandschap van Ivoorkust. De wind waait hard, de stilte is indrukwekkend, en de natuur omarmt je volledig. Een plek voor reflectie, maar ook gewoon voor een fantastisch uitzicht. Neem wel wandelschoenen mee. Door een weersverandering werd het schema veranderd en liep ik op mijn slippers naar boven. Niet altijd even handig bij natte delen, die ik dan maar op blote voeten deed om niet uit te glijden.
Praktische info en tips
- Beste reistijd: November t/m maart (droge seizoen)
- Vervoer: Vanuit Yamoussoukro of Abidjan per bus of gedeeld taxibusje; binnen Man is wandelen of een motor-taxi gebruikelijk
- Accommodatie: Hotel Les Cascades, of lokale guesthouses in Man en Biankouma
- Geld: CFA-frank; neem voldoende cash mee.
- Taal: Frans is de voertaal, Yacouba is de lokale taal
Wie het authentieke Ivoorkust wil beleven, weg van de drukte van Abidjan of de toeristische stranden, vindt in Man een zeldzame combinatie van natuur, cultuur en spiritualiteit. Hier wandel je over bergkammen, proef je verse koffie, dans je mee op het ritme van trommels en kijk je vanaf een rots in stilte uit over drie landen.
Foto’s Maarten van de Biezen
