De rit ernaartoe was al een avontuur op zich. Vanuit San Pedro hobbelde ik over een weg vol kuilen, waarbij het leek alsof ik meedeed aan een offroad wedstrijd zonder me daarvoor opgegeven te hebben. Maar de beloning was groot. Bij aankomst in Sassandra werd ik begroet door een gouden zonsondergang die de Sassandra-rivier als een spiegel liet glanzen. Vissersboten dreven langzaam voorbij, kinderen sprongen lachend in het water en ik zat op de oever met een plastic bekertje bissap.
Ik verbleef in het eenvoudige maar sfeervolle Hotel Katoum, dat pal aan het strand ligt. De kamers zijn basic – een ventilator, een muskietennet, een bed – maar je slaapt er met de golven als slaapliedje. De eigenaresse, een energieke vrouw genaamd Aimée, maakte elke ochtend verse pannenkoeken met mango’s uit haar tuin.
Een andere optie is Le Wharf Hôtel, iets chiquer, met uitzicht op de zee en een restaurant waar je ’s avonds vis eet die dezelfde dag nog uit de oceaan is gehaald.
Het strand van Sassandra
Uitgestrekt, rustig, en – op een paar vissers na – vrijwel verlaten. Ik wandelde er elke ochtend met mijn voeten in het schuim terwijl pelikanen boven mijn hoofd cirkelden. De golven zijn soms krachtig, dus niet overal geschikt om te zwemmen, maar perfect voor een ochtendwandeling langs zee.
De oude haven en de steiger
Een korte wandeling langs het centrum bracht me bij de oude steiger (wharf) – ooit een bruisend koloniaal overslagpunt. Nu half vervallen, maar met een melancholische schoonheid. Hier zat ik op een omgevallen ton, luisterde naar de verhalen van een oude visser genaamd Dogo en at gebakken bananen uit een krant.
Dogo beweerde dat hij ooit een haai van 3 meter had gevangen “met alleen een touw en een plastic fles.” Ik geloofde hem natuurlijk niet helemaal, maar hij was zo overtuigend dat het zomaar ook weleens waar zou kunnen zijn.
Mangroveboottocht op de Sassandra-rivier
Met een kleine pirogue (kano) vaarde ik samen met gids Moussa de rivier op, tussen de mangroves door. De stilte werd af en toe doorbroken door een gil van een visarend, of het geplons van een krokodil die zich uit de voeten maakte. Een onvergetelijke ervaring – zeker toen we tijdens eb vast kwamen te zitten in het slib en ik de pirogue uit moest om te duwen…
Terwijl ik tot mijn enkels in de modder stond, gleed mijn slipper weg, recht een mangrovewortelbos in. Moussa grinnikte. Mijn Frans wordt langzaam steeds beter en ik vertaal het als: “Die komt nu in het museum van de rivier.” Mijn linker slipper is dus officieel een museumstuk in Sassandra.
Koloniaal erfgoed
De stad kent nog een aantal koloniale gebouwen uit de Franse tijd – licht vervallen maar sfeervol. Vooral het oude (nu vervallen en niet meer in gebruik) heeft een mysterieuze uitstraling. Bij zonsondergang is het er prachtig fotograferen.
Eten & drinken
Voor een heerlijke lokale maaltijd moet je zijn bij Chez Yaya – een houten hutje met plastic stoelen, waar je de lekkerste attieke met gegrilde vis krijgt. Vergeet vooral niet om de pikante piment te proberen (met mate!).
’s Avonds dronk ik vaak een koud biertje (Flag of Castel) in een barretje vlak bij de haven, waar mannen domino speelden en muziek van Alpha Blondy uit de speakers knalde.
Praktische tips
- Vervoer: Sassandra ligt op ca. 120 km van San Pedro. Er gaan gedeelde taxi’s of minibussen.
- Beste reistijd: november t/m maart – droog en niet te heet.
- Taal: Frans is gangbaar. Engels wordt nauwelijks gesproken, maar met een glimlach en een beetje creativiteit kom je ver.
- Internet: Mobiel bereik is redelijk, maar reken op traag internet. Offline zijn is hier eigenlijk een zegen.
Sassandra is geen bestemming voor reizigers die op zoek zijn naar luxe of spektakel. Het is een plek voor dromers, rustzoekers en mensen die hun hart openstellen voor het onverwachte. Ik kwam voor een paar dagen en bleef bijna een week. Niet omdat er zoveel te doen is maar omdat het een relaxte plek is om na weken rondreizen even tot rust te komen.
Laat het zand tussen je tenen kruipen, lach met vissers op de kade, drink thee met uitzicht op de rivier – en wie weet verlies jij ook een slipper.
Foto’s Maarten van de Biezen
