Ik had al vaker gehoord dat de grenzen tussen Senegal en Gambia (aan de noordkant) een nachtmerrie kunnen zijn. Mijn ervaring is niet anders, maar ik weet uiteindelijk te vluchten zonder een cent betaald te hebben. Het weerzien met oude bekenden in Niafrang, Senegal lonkt. Dus knal ik in korte tijd door Gambia. Gambia is zeker een land wat meer aandacht verdient. Ik ben hier echter al twee keer eerder geweest en heb toen uitgebreid het land verkent. Nu dus snel door naar de Casamance.
Mijn fietsroute in Gambia:
Visum Gambia: Stempel kosteloos verkrijgbaar bij de grenzen. Ze vragen gewoonlijk hoeveel dagen je wil hebben. In principe is tot 30 dagen mogelijk. Kom je via het vliegveld dan krijg je automatisch 30 dagen.
Beste reistijd Gambia: november t/m april. Temperaturen iets boven de 30 graden en een heerlijk zonnetje. Daarnaast vallen deze maanden voor de liefhebbers ook samen met de grote vogeltrek. Juni t/m oktober valt er flink wat regen en kunnen wegen zeker in het binnenland onbegaanbaar raken.
Reisadvies Gambia: Geen bijzonderheden. Wel zijn er om de haverklap checkpoints waar soms even ‘onderhandeld’ moet worden om zonder kosten door te mogen. Op de fiets of met openbaar vervoer is dat minder een probleem. Het reisadvies van buitenlandse zaken bekijk je hier.
Dagboek: Nederland – Mali:
2010/11/21 Toubakouta/ Sukuta – Het is nog zo’n veertig kilometer naar de grens en na twee uurtjes fietsen kom ik daar aan. Een paar vrouwen rennen met de fiets mee om me over te halen om bij hun geld te wisselen. Ik fiets echter meteen door naar de politiepost waar ik zonder problemen mijn exit stempel krijg. Daarna is het door naar de Gambiaanse kant. Hier krijg ik ook vrij simpel de stempel. Op de vraag ‘of ik nog iets voor de grensbeambte heb’ antwoord ik dat ik mijn paspoort heb waar hij een mooie stempel in mag zetten. Met de benodigde stempels loop ik weer naar buiten me weer verbazend hoe makkelijk het ging. Maar nu begint het spelletje pas.
Ik moet met de fiets meekomen een binnenplaatsje op want ze willen even in mijn tassen kijken. Eén voor één wordt alles uit de tas gehaald en bij ieder voorwerp wordt gevraagd ‘what is this?’ .. This is a book, this is a sleeping bag, this is a flashlight.. Look this is how it works… Dit gaat zo een uur door tot hij bij de laatste tas aankomt en een grove overtreding vind. Mijn keukenmes.. Waarom heb ik niet gezegd dat ik een mes bij me heb ? Ik krijg te horen dat ik nu in overtreding ben en ik een nacht moet blijven en overdag moet meehelpen op het kantoor. Ik begin inmiddels aardig pissig te worden, maar speel het spelletje nog maar even mee. Ik zeg dat het goed is, ik blijf wel. Hij lijkt even niet te weten wat te zeggen en gaat maar verder met graven in mijn tas. ‘What is this?’.. This is rice, I use it for cooking. I add water and boil, then I eat… This is cheese, I put it on bread, then I eat… Als ook de laatste tas doorgespit is probeerd hij het nog maar eens met het mes. ‘This is the offence’ .. Terwijl hij ermee loopt te zwaaien voor mijn gezicht. ‘Nee hoor, dit is een coocking knife. I use it for cutting onions, tomatoes and meat. I also use it for fruit. Watermelons, apples, oranges, mandarines, bananas… Look I show you, give me the knife’ en ik pak het mes uit zijn handen en stop het daarna terug in mijn tas. Nu mijn paspoort nog terug. Ik ga zitten en meneer vraagt wat nu te doen. Ik zeg hem dat hij alle tassen heeft gecontroleerd dus dat ik nu naar het strand ga. Hij pakt mijn paspoort er weer bij en vraagt of mijn visum wel klopt. Ik zie mijn kans en pak het paspoort over. Look I show you, here it is, terwijl ik het stempeltje laat zien. Daarna stop ik hem snel weer weg in mijn broekzak.
Ik moet hem nu volgen om te werken in het kantoor. Ik zeg dat het goed is en pak mijn fiets loop tien meter achter hem aan en sla buiten de binnenplaats een andere richting in. Ik verwacht half dat ik word terug geroepen, maar hij heeft het blijkbaar opgegeven of heeft een nieuw slachtoffer gezien. Ik stap snel op en laat de grenspost achter me. Het hele geintje heeft me ruim twee uur gekost. Maar tijd heb ik genoeg. En terwijl het toubab, give me.. give me.. me om de oren vliegt probeer ik mijn goede humeur terug te vinden. Welkom in de Gambia..
Twintig kilometer verder kom ik aan bij de boot die me over de Gambia rivier naar Banjul brengt. De overtocht van een paar kilometer duurt bijna twee uur en al die tijd staan we op elkaar gepakt in de zon te bakken. Het is een verademing om in Banjul aan te komen. De resterende kilometers naar Sukuta zijn snel afgelegd. Ondanks een verkeerde afslag en een omweg van tien kilometer. Het is goed om even op bekend terrein te zijn en een biertje met een paar andere reizigers in het restaurant doen de rest al snel vergeten.
Volgende stop is Niafourang in de Casamance. Als het even stil blijft hier op de site dan ben ik daar uitgebreid aan het relaxen……
2010/11/22 Sukuta – Opnieuw een vrije dag. Het is fijn om op bekend terrein te zijn dus ik besluit nog een dagje in Sukuta te blijven. Daarnaast moet ik op zoek naar een rol tape gezien het touw alleen niet meer voldoende is om de tuinslang onder het zadel in bedwang te houden. Dit lijkt me een prima taak om me vandaag mee bezig te houden..
Foto’s van dit deel van de fietsreis.
Feestdagen: 18 februari – Onafhankelijkheidsdag, 22 juli – Dag van de Revolutie, 15 augustus – Heilige Maria-dag.
