Het laatste land van de reis. Onrust in de regio maakte dat het niet langer verantwoord voelde om door te gaan dus na de korte trip naar Bamako werd Mali verruild voor Bali. Bamako zelf beviel ondanks de drukte goed en het land zou ik graag nog eens bezoeken als de rust weer wat teruggekeerd is in de regio.
Mijn route door Mali:
Visum Mali: Vooraf geregeld in Freetown, Sierra Leone. Binnen 15 minuten sta ik weer buiten. Ook hier weer de standaard benodigdheden. 2 pasfoto’s en visumkosten. In 2011 $50 voor 3 maanden. Prijzen zullen inmiddels ongetwijfeld gewijzigd zijn. Andere mogelijkheid is Conakry. Voorheen kon je het visum ook aan de grens zelf kopen, maar sinds 1 april 2015 zijn de regels veranderd en moet je het vooraf regelen.
Beste reistijd Mali: november t/m februari. Deze maanden is het droog en relatief koel (lees rond de 30 graden). De rest van het jaar lopen de temperaturen op tot over de 40 graden. Van juni t/m september is het ‘regenseizoen’.
Reisadvies Mali: Het land wordt langzaam stabieler en veiliger. Toch staat het advies voor het zuiden nog op ‘alleen noodzakelijke reizen’. Het noorden is een No-Go vanwege gevechten tussen opstandelingen het leger en de internationale coalitie. Voor een overland (fiets) reis door West-Afrika lijkt een rit door Guinee en Ivoorkust momenteel de betere optie. Bekijk hier het reisadvies van het ministerie van buitenlandse zaken.
Dagboek: Nederland – Mali:
22-04-2011 – Siguiri – Siby – Terug op het asfalt is het een makkelijke 80 kilometer naar de grens. De formaliteiten verlopen uitermate soepel. Mijn trucje om de douane stilletjes voorbij te sluipen werkt bij beide grensposten en voor ik het weet fiets ik verder in Mali. Hier word ik echter getroffen door een harde wind. Zo heb ik hem niet meer meegemaakt sinds de Westelijke Sahara en natuurlijk heb ik hem recht tegen. Met de snelheid gehalveerd peddel ik verder met steeds slechter wordend zicht. Het is de harmattan wind die hier waait en kleine zanddeeltjes uit de woestijn door de lucht voert. ondanks dat de zon verstopt is achter een waas van bruin stof is het heet. Het water in mijn flessen voelt aan als theewater en als ik per ongeluk wat op mijn been mors schrik ik van de temperatuur. Gelukkig is er in de meeste dorpjes een waterpomp te vinden zodat ik de liters die ik opmaak snel kan aanvullen.
Ik zet even door en fiets in één keer naar Siby. Een dag van 155 kilometer en ik kom hier net voor het donker aan. Ondanks dat ik uitgeput ben is het moeilijk om in slaap te komen. Het is nauwelijks afgekoeld en het is onaangenaam warm in het hotel en het voelt zelfs benauwend aan. Met een waaier probeer ik me maar wat koelte toe te wuiven maar met één arm in beweging duurt het lang tot Klaasvaak langskomt.
23-04-2011 – Siby – Bamako – Het is nog een 50 kilometer naar Bamako. De zon zit weer verstopt achter het stof maar desondanks is het al vroeg in de ochtend heet. Langzaam fiets ik de drukte van Bamako in tot ik voor mijn plekje op de weg moet vechten tussen de honderden motoren en slingerende taxibusjes. Het is enorm druk en ik ploeg een uur lang door de massa’s heen voor ik een geschikt hotel heb gevonden. Even buiten het centrum, buiten de grootste drukte. Maar toch dichtbij genoeg om morgen makkelijk de stad eens beter te bekijken.
What’s next….. Mijn planning lijkt grotendeels in het water te vallen. Al Qaida dreiging in het noorden van Mali staan in de weg van mijn bezoeken aan Segou, Djenne, Mopti & Timboektoe. En de recente code 6 (alle reizen ontraden) die het ministerie van buitenlandse zaken uitgeeft voor Burkina Faso is ook enigzinds problematisch. Naar het zuiden via Ivoorkust is ook geen optie, wat jullie ongetwijfeld in het nieuws hebben gezien. Dus what’s next ?!? Dat is iets wat ik de komende dagen moet gaan uitzoeken…….
02-05-2011 Nunspeet – De laatste keer sloot ik af met ‘What’s next…’. Daar is inmiddels duidelijkheid ingekomen en ik ben weer terug op Nederlandse bodem. Ik vond het voor mijn gevoel niet meer verantwoord om door te gaan.
Berichten op het forum van de Lonely Planet gaven aan dat militairen in Ouagadougou hotels hadden overvallen en schietend door de straten liepen. Ook zouden ze verschillende steden in Burkina Faso hebben bezet en voertuigen van passanten vorderen. Daarnaast zijn er nu regelmatig demonstraties tegen het bewind van de nu al 20 jaar in het zadel zittende president Compaoré. En de mogelijkheid bestaat dat dit zich verder ontwikkeld tot een nieuw ‘onrust in het midden oosten’ drama.
Een route nemend door Ivoorkust is gezien de recente situatie ook niet mogelijk en ook in het noorden van Mali worden alle reizen ontraden. Van Stellan (de zweedse fietser die ik bij Freetown tegen kwam) had ik al begrepen dat reizigers die verder willen dan Mopti bij wegversperringen worden tegengehouden en door het leger terug worden gestuurd. Daarmee valt de mogelijkheid om via Niger naar Ghana te fietsen ook af. Ik heb ook nog gekeken naar een alternatieve route waarbij ik slechts een klein stukje door Burkina Faso zou hoeven, maar heb uiteindelijk besloten dat ik het de risico’s niet waard vind. Ik heb nu een fantastische tocht gemaakt en wil die positief afsluiten. Het laatste stuk rondfietsen met een onveilig gevoel past niet in dat plaatje.
Ondanks dit onverwachte einde is het niet allemaal één grote teleurstelling. Ik heb uiteindelijk meer gefietst dan ik bij mijn vertrek uit Nederland gepland had. Bij het wegpeddelen uit Nunspeet had ik het doel om Timboektoe (Mali) te bereiken. Ik heb het gered tot Bamako en de laatste paar honderd kilometers naar de woestijnstad moet ik helaas laten schieten. Onderweg heb ik echter een extra rondje door Sierra Leone & Guinée bedacht en daarmee de route ruim 1000 kilometer langer gemaakt. Uiteindelijk zijn dit twee van mijn favoriete fiets landen geworden. Burkina Faso & Ghana, de twee landen die ik in Senegal aan mijn geplande route heb toegevoegd, lopen niet weg en zijn altijd later nog eens te bezoeken als het in de regio weer wat gekalmeerd is.
Hiermee komt er na 9 maanden, 14 dagen en 12853 kilometer fietsen een einde aan mijn reis.
Rest mij nog iedereen te bedanken voor de leuke berichtjes. Hetzij via de mail, telefoon, of hier op de site. Ook wil ik hier de onvoorwaardelijke steun van mijn familie melden. Zonder hun had ik het nooit zover gered. Super bedankt !
Foto’s van dit deel van de fietsreis.
Feestdagen : 20 januari – Nationale dag van het Leger, 22 september – Onafhankelijkheidsdag, 19 november – Bevrijdingsdag.
