Het belangrijkste vissersdorp van Gambia is Gunjur. Bezoek de stranden in de vroege ochtend als de tientallen felgekleurde boten terug komen na een nacht vissen op zee.
Afhankelijk van de getijden brengen de vissers hun vangst tussen zeven en negen uur ’s ochtends aan land. Een dagelijks ritueel waarbij de vrouwen de boten opwachten. Kratten vol vis worden op hun hoofd vanuit de boten het land op gedragen.
De vers gevangen vis wordt meteen op het strand verhandeld en als je ’s avonds bij een lokaal restaurantje aan het diner zit kan het maar zo dat je de vis op jouw bord vanochtend uit de boot gedragen zag worden.
Hoewel de visstand onder druk staat vanwege Chinese schepen die net buiten de territoriale wateren de zee leegvissen behoord de tachtig kilometer lange kustlijn van Gambia nog tot de meest visrijke ter wereld. Tonnen vis worden hier verhandeld. Een deel ervan wordt ter plaatse gedroogd op de droogtafels. De gedroogde vis gaat daarna voornamelijk op transport naar Ghana.
Verlaten stranden bij Gunjur
Geen fan van vissen? Loop een stukje verder en ontdek dat Gunjur is gezegend met prachtige verlaten stranden. Je vindt hier je eigen privéstrand en de zee is hier voor jou alleen.
Wij verblijven deze dagen bij Abdu. Zijn huis mag dan een beetje vervallen zijn. Het eten is heerlijk. Net vers aangekomen uit Nederland ziet het er wat anders uit dan wat ik thuis zou bereiden, maar de smaak van zijn kookkunsten kan ik niet overtreffen.
De woning van Abdu bevind zich op een minuut of zeven lopen naar het strand. Hier zijn een aantal leuke barretjes te vinden. Met een Julbrew de zonsondergang bekijken werd een dagelijks hoogtepunt van ons bezoek aan Gunjur.
De volgende ochtend verbaas ik me als de moeder van Abdu aan komt lopen met een grote bos hout. Fier overeind draagt ze zware last op haar hoofd. de komende dagen hebben we weer genoeg brandhout om te genieten van de Gambiaanse keuken.
