Het nationale park Mount Elgon biedt ongetemde wildernis op een prachtige afgelegen locatie. Het park is uniek in een aantal opzichten. Zo ligt het op de grens van Kenia en Oeganda en wordt het beheerd door de parkafdelingen van de afzonderlijke landen. Mount Elgon is na Mount Kenya de hoogste berg van het land en behaald een hoogte van 4187 meter. De Masai noemt de berg ‘Ol Doinyo Ilgoon’, de borstberg.
Het meest uniek zijn echter de olifanten en buffels in het park. Mount Elgon heeft een groot aantal grotten. De grootste daarvan worden ’s nachts bezocht door de olifanten die met hun slagtanden het zout van de rotswanden afschrapen om het vervolgens op te likken. De zouten gebruiken ze als voedingssupplement op hun dagelijks dieet van gras, bladeren, struiken en fruit.
Eén van de grotten, Kitum, strekt zich bijna 200 meter uit tot in de berg en er wordt aangenomen dat de zout likkende olifanten en andere dieren in de loop van de tijd hebben bijgedragen aan het groter worden van de grotten. In één van de grotten zijn rotstekeningen te vinden. De bekendste grotten naast Kitum zijn Making’eny, Chepnyalil en Ngwarisha. De ingang van de grot Making’eny is ‘verstopt’ achter een spectaculaire waterval.
Naast de olifanten en buffels die op de lagere hellingen te vinden zijn, herbergt het park ook een aantal zwarte neushoorns, kleine antilopen en apen, waaronder de zwart witte colobus en de blauwe aap (diadeemmeerkat). Het gebied herbergt ook meer dan 300 vogelsoorten, waaronder de met uitsterven bedreigde lammergier, Afrikaanse Havik, grijsoor neushoornvogel en de baglafechtwever. De grotten zijn ook een populaire verblijfplaats voor vleermuizen en spinnen. De dieren zijn over het algemeen schuw en niet gewend aan menselijk bezoek.
Maathai’s Longleg libelle
De Keniaanse Nobelprijswinnaar Wangari Mathaai heeft een met uitsterven bedreigde libelle die in 2000 op de berg Elgon werd ontdekt naar haar vernoemd, Maathai’s Longleg. Wangari Maathai was een Keniaanse activist en natuurbeschermer die de Greenbelt Movement oprichtte. Het doel van de beweging is om het belang van het behoud van natuurlijke hulpbronnen, waaronder bossen, te koppelen aan armoedebestrijding. Mount Elgon is uitgeroepen tot UNESCO Man & Biosphere Reserve. Het park is vooral van belang als één van de bronnen voor het Victoriameer en de rivier de Nijl.
Bezoek Mount Elgon National Park
In het park zijn enkele wegen die leiden naar de plekken waar vaak wild is te zien en naar enkele van de grotten. De beste manier om het park te verkennen is echter per voet. Tijdens een wandeling beleef je de omgeving pas echt. Langs de routes zijn er spectaculaire uitzichten op de steile hellingen, kloven, rivieren en watervallen.
In Mount Elgon National Park zijn een aantal wandelroutes uitgezet die je zonder begeleiding kan maken. Deze leiden onder meer naar verschillende grotten waaronder Kitum.
De route langs het uitkijkpunt Endebess Bluff mag eigenlijk niet ontbreken. Je hebt hier een adembenemend panorama uitzicht over het gebied. Koitoboss is de hoogste top van Mount Elgon en wandelaars kunnen deze beklimmen tot op een hoogte van 4155 meter. Trek voor de tocht minstens 4 uur uit, 2 uur heen en 2 uur terug. Terwijl je omhoog klimt veranderd de vegetatie van regenwoud naar bamboebos en ten slotte naar alpine grasland met enorme lobelia’s.
Mount Elgon ligt 140 kilometer ten noordoosten van het Victoriameer. Het park heeft een oppervlakte van 1279 vierkante kilometer waarvan 169 vierkante kilometer in Kenia ligt. Er is een grensoverschrijdend toeristisch initiatief waarbij toeristen aan de Keniaanse kant omhoog klimmen en aan de Oegandese kant. Omgekeerd is uiteraard ook mogelijk.
Overnachten bij Mount Elgon
Overnachten kan bij Kapkuro Cottage, Koitoboss guesthouse, Mount Elgon Lodge of bij één van de 4 campings (Chorlim, Nyati, Rongai, Salt Lick). Buiten het park is er bijvoorbeeld in Kitale een ruimte keuze in accomodaties. Het park is bereikbaar met eigen vervoer. Vanaf de doorgaande weg tussen Kitale en Suam (grens met Oeganda) sla je af op de Mt. Elgon Park Road (E337). Het park is duidelijk aangegeven met borden langs de weg.
Er is ook een landingsbaan voor charters.
Het park is het hele jaar door te bezoeken. Well kan het er het hele jaar door nat zijn. De droogste maanden zijn december tot februari. In de nattere maanden kunnen de ingangen van de grotten erg glad zijn.
